YEŞİL KOKUSU

    Doğduğum ülkeyi seviyorum, konuştuğum dili seviyorum,(gerçi başka ülkelerde yüzlerce tanıdığım yok ama) bu ülkede yaşayan insanlarımı seviyorum.Hayatı da seviyorum hayali de seviyorum. Herkes farklı  bedenlerinde bambaşka ruhlarla, birlikte yaşasın istiyorum herkesin gözünde pırıl pırıl yanan umutları, hayalleri, masalları, dünyaları olsun istiyorum.  Sanat olsun istiyorum ses olsun , söz olsun , renk olsun istiyorum. Yüreğimizde güvercinler kanat çırpıyorlar karşıdan bakan gönlü lal olmuşlar sussun sonsuza kadar sussun ve hayallere dokunmasınlar istiyorum; kafamı kaldırıp baktığım o şahane gök altında herkese yetecek kadar umut olsun istiyorum.  

   

     Her kapının ardında kocaman bir roman saklıdır bu ülkede; herkesin hikayesi başkadır .Farklı hayatlar büyük ve ortak acılara ve mutluluğa bağlanır bu ülkede. Hep ıslaktır bizim yüreğimiz gözümüzden akan yaşlar yüzünden. Bizim yaşımız gönle akar. Ve bazen biri ya da birileri çıkar adına sanat dedikleri ya da belki sadece yaşam dedikleri şeyleri yaparlar. Renkler; sesler; sözler; filmler kolumuzdan tutar hadi der hadi bu dünya güzelliklerle yaşanabilecek bir yer. Bak kuşların sesini duy eğer onları duymaktan vazgeçersen sen de yok olacaksın der. Kocaman mermerden heykeller dikmeye, karşında yüzlercesini hazır ola geçirmeye çalışma bir köy kahvesinde içtiğin dibek kahvene yaren olacak bir dostun varsa kahve kokusunu fark edebiliyorsan, o uzaktan gelen yeşil kokusunu iyot kokusunu yaşam kokusunu duyabiliyorsan işte sonsuzluğun içindesin der.

   

      Benim hayatı hayali olan gönlü kocaman dostlarım var. Hayatımın onlarınkine değmiş olması Allah’ın bana büyük bir hediyesi yani ben öyle düşünüyorum. Gönüllerindeki umut  DERYAsını gördüm ben. Biliyorum onların DENİZ kadar sonsuz umut kadar gerekli sanat kadar kıymetli olduklarını. Evren, Allah,doğa  adına her ne derseniz diyin işte o büyük güç onları önemli bir hediyeyle gönderdi dünyanın yaşadığımız köşesine. Dilerim güzel dostlarım ruhunda bahar bulduğum değerli çocuklar hayallerini sese , söze dönüştürüp bizim ruhlarımıza yollarlar ve o gün geldiğinde sanat dolu bir fincan çayla onlara eşlik ediyor olurum.

      

      ‘’ madem söz uçar yazı kalır öyleyse geleceğe yazdığım bu yazıyı bugünle paylaşıyorum.dilerim hepimiz kahve kokusunu unutmamış çocuklar olarak alırız son nefesimizi dahi …’’