ANLAR

   Hayatımız ne çok küçük şeyin bir araya gelmesiyle oluşuyor. Bir ömür peşinden koştuğumuz ya da koşturulduğumuz , kocaman durup ,bizim hedeflerimiz amaçlarımız kılığına girmiş aynılıkların hiç biri bizi biz yapamıyor ; hayatımızı oluşturmaya yetmiyor. Murathan Mungan  ‘’Kibrit Çöpleri’’ adlı kitabının arka kapağında   ‘’ En kısa hikaye parçasına an denir . Bazı anlar bütün yaşamımızı belirler. Bütün yaşamımız  dediğimizde  o birkaç  ana bakar aslında … Bu yüzden yıllar sonra en çok hatırladıklarımız onlardır. Gerisi bulanıktır. Geçmişi anlar berraklaştırır ‘’ diyor.

      Gelecek  çok net gösterilir çoğu zaman. Şunu yap, şunları sev, şunu al şu ol bunun gibi  zengin ol . bak ne de güzel bir hayat. Oysa anlarımızı kimse görmez; berrak bir geçmiş için yaşanan hissedilen anlar… Sık sık bahsedilen şehir hayatının yorgunluğu belki de bundan. Hızlı yaşarken anlarımızdan habersiz koşuşturuyoruz  o parlatılmış işlere, maaşlara, aşklara,okullara …  Yaş almadan yaşlanıyoruz ; belki de o yüzden çok sık nefesimiz kesiliyor. O yüzden çok sık mutsuzluktan bahseden birileriyle daha tanışıyoruz.. o yüzden  sokakta yanımızdan geçen her insanın yarım kalmışlığını hissediyoruz. Adımların sıklığı arasına saklanan hüzün bir yerden kendini göstermeyi başarıyor.

     Yorgun bir gençliğin ardından, yalnız bir yaşlılık belki de bunun bedeli. Mutsuz ve eksik kalmış kalp çarpıntılı uykusuz ve egzamalı bir ömür  .

  Takvimlere bakıp  haftalar,aylar , yıllar sonrasında yaşanması için ertelediğimiz yaşamlarımız bulanık.      Bugün güzel ama bunun yarını da var yaşlılığı da kısa vadeli  kazançlar için yaşlılığını tehlikeye atma diyenler sahi yarın var mı ?