İç Ses- 35

Beklemek bugüne kadar izlediğim yeşilçam filmlerinden, kadınlardan duyduğum hikayelerden - kadınlar diyorum çünkü hayatımda hikaye anlatan bir erkek hiç tanımadım sanırım- topladığım tüm kodlardan dolayı beni endişelendiren bir hal.
Beklemek  hep hüzünlü bir eksik kalma ile tamamlanır sanki.
Bekledim gelmedi, bekledim olmadı, bekledim tutmadı, bekledim sevmedi, bekledim .....
O yüzden beklemek olarak tanımlamaktan kaçındığım bir dönemden geçiyorum.
 Belki bekliyorum aslında ve korktuğum gibi bir eksik kalışla tamamlanacak bu süreç de ama dediğim gibi bunu düşünmekten hoşlanmıyorum.
Onun yerine kendimi idare etmeyi öğreniyorum diyebilirim bu halime.
Bugüne kadar hayatımdaki herkese gösterdiğim sabrı ve sakinliği kendime karşı göstermeye çalışıyorum.
İçimde beni ben yapan şeyleri sık sık tekrar ediyorum.
Unutmamak için içinden geçerken çok mutlu olduğum dönemleri tekrarlıyorum, yaklaşık onbeş yıllık bir süreçte yaşanan ve yaşarken üzerine düşünmediğim bir sürü şeyin üstünden atladığımı içimden tekrar edip kendi sırtımı sıvazlamaya çalışıyorum, bunun aslında hayattan ne beklediğimi anlamam için güzel bir süreç olduğuna ikna olmaya çabalıyorum.
Yapmam, dayanmam, hiç benlik değil dediğim bir sürü duygusal durum karşısında devam etmeye çabalıyorum.
Bitmek tükenmek bilmeyen kendimi anlatma kaygımın sesini kısmaya çalışıyorum.
Kelimelere dökülünce manasından uzaklaşacak ama içimdeki büyük kurkularımı körükleyen duygularımı açığa çıkaran basit durumlar karşısında, içimdeki güçlü ve ben bu dünyayı değiştiririm hissimi körükleyecek başka basit durumlar üretmeye çalışıyorum.
Siz hepiniz ben tek durumundan yorulduğumu hissettiğim anlarda da zamana dayıyorum sırtımı.
El yordamıyla ve iç sesimle korkularımın beni susturmaması için çabalıyorum.
Susmamak için, durmamak için, hiçkimse olmamak için derin nefes alıp bu kocaman düzenin içinde benim farkında olmadığım bir takım düzenlemeler yapılıyordur mutlaka diye düşünmek istiyorum.

Yorumlar

Popüler Yayınlar