Öğrenme Günlüğü - 2
Bu öğrenme günlüğünü tutmaya karar verdiğim zamanın üzerinden baya geçmiş.
Süreç içinde ben hep kendi kendime konuşup yazmışım.
Bu hafta uzun zaman sonra kendi hayatıma dışarıdan baktığım anlar yaşadım diye belki de fark ettim öğrendiklerimi.
Kalbimle sezdiğim şeyleri, kalbimin tamamıyla, tüm varlığımla aslında emin olduğum hislerime çıkınca sokaklar, huzura benzer bir dinginlik kaplıyor ruhumu.
İçimde sürekli telaşla, bir şeyler yapmaya çalışan çocuğa şefkatle bakmamı sağlıyor o his.
Korkma diyorum o telaşa, hafifle biraz.
Hislerinde haklı çıkacaksın.
O telaşın tozu kalktığında kendine yük ettiklerin kalmayacak ortada, gönlüne ince işlemeli yaka iğnesi misali taktığın neler varsa onlar hep seninle.
Ama tabi hayat paket program değil.
İnsan dediğin kendinden marazlı.
Ama hayatın meselesi bu öğretecek.
Herkese yöntemi başka o ayrı.
Bende sistem hep kalple başlıyor, kalple devam ediyor.
Aptal bir romantik olduğumdan değil, hayatın akılla çözülecek kadar basit bir denklemi olmadığına aydığım için.
Hayat sezdiklerimi, inandıklarımı bir de akılla onaylamakla geçiyor.
Önce kendimi duvardan duvara vurup ama neden öyle, ama neden böyle deyip deyip sonra bir ayma anında aa demek o nedenleymiş demekle geçiyor.
Aslında en derinimden bildiklerimi yeniden öğrenme hikayesi belki de benim ömrüm.
Öğrendiklerim dünyayı yeniden keşfettirmiyor, ama dinginleştiriyor telaşımı.
Ruhuma iyi gelen öğrenmelerimi kaydetmek istedim.
Öğrenme listesi yaptım kendime.
-Eminim artık kendimi samimiyetinden emin bir güvene bırakmak bana iyi geliyor. Güvenmenin hayatımdaki kıymetini öğrendim.
-Mahcup olmamak dünyanın tüm yaptırımlarından büyükmüş benim için, öğrendim,
-Her zaman daha iyisi vardır ama zaman zaman sırtımı sıvazlamam gerekiyormuş, öğrendim.
-Tecrübe etmenin çok kıymetli bir şey olduğunu, öğrendim.
-Birbirinden farklı koşullar altında insanların ortak bir şey üretmesi sahiden zor bir şeymiş,öğrendim.
-Ne yapılacağını bilmek kadar nasıl yapılabileceğini de keşfetmek çok önemliymiş, öğrendim.
-Bir şeyi doğru yapmak da önemli tabi ki ama doğru olmak hepsinden önemliymiş, öğrendim.
-En zorlandığın anın bazen kabuğunu yırttığın, daha iyisine doğru itildiğin zamanlar olduğunu, öğrendim.
-Eleştirilmenin ilerlemenin en önemli kaynağı olduğunu, öğrendim.
-Taktir edilmenin kıymetini, öğrendim.
Süreç içinde ben hep kendi kendime konuşup yazmışım.
Bu hafta uzun zaman sonra kendi hayatıma dışarıdan baktığım anlar yaşadım diye belki de fark ettim öğrendiklerimi.
Kalbimle sezdiğim şeyleri, kalbimin tamamıyla, tüm varlığımla aslında emin olduğum hislerime çıkınca sokaklar, huzura benzer bir dinginlik kaplıyor ruhumu.
İçimde sürekli telaşla, bir şeyler yapmaya çalışan çocuğa şefkatle bakmamı sağlıyor o his.
Korkma diyorum o telaşa, hafifle biraz.
Hislerinde haklı çıkacaksın.
O telaşın tozu kalktığında kendine yük ettiklerin kalmayacak ortada, gönlüne ince işlemeli yaka iğnesi misali taktığın neler varsa onlar hep seninle.
Ama tabi hayat paket program değil.
İnsan dediğin kendinden marazlı.
Ama hayatın meselesi bu öğretecek.
Herkese yöntemi başka o ayrı.
Bende sistem hep kalple başlıyor, kalple devam ediyor.
Aptal bir romantik olduğumdan değil, hayatın akılla çözülecek kadar basit bir denklemi olmadığına aydığım için.
Hayat sezdiklerimi, inandıklarımı bir de akılla onaylamakla geçiyor.
Önce kendimi duvardan duvara vurup ama neden öyle, ama neden böyle deyip deyip sonra bir ayma anında aa demek o nedenleymiş demekle geçiyor.
Aslında en derinimden bildiklerimi yeniden öğrenme hikayesi belki de benim ömrüm.
Öğrendiklerim dünyayı yeniden keşfettirmiyor, ama dinginleştiriyor telaşımı.
Ruhuma iyi gelen öğrenmelerimi kaydetmek istedim.
Öğrenme listesi yaptım kendime.
-Eminim artık kendimi samimiyetinden emin bir güvene bırakmak bana iyi geliyor. Güvenmenin hayatımdaki kıymetini öğrendim.
-Mahcup olmamak dünyanın tüm yaptırımlarından büyükmüş benim için, öğrendim,
-Her zaman daha iyisi vardır ama zaman zaman sırtımı sıvazlamam gerekiyormuş, öğrendim.
-Tecrübe etmenin çok kıymetli bir şey olduğunu, öğrendim.
-Birbirinden farklı koşullar altında insanların ortak bir şey üretmesi sahiden zor bir şeymiş,öğrendim.
-Ne yapılacağını bilmek kadar nasıl yapılabileceğini de keşfetmek çok önemliymiş, öğrendim.
-Bir şeyi doğru yapmak da önemli tabi ki ama doğru olmak hepsinden önemliymiş, öğrendim.
-En zorlandığın anın bazen kabuğunu yırttığın, daha iyisine doğru itildiğin zamanlar olduğunu, öğrendim.
-Eleştirilmenin ilerlemenin en önemli kaynağı olduğunu, öğrendim.
-Taktir edilmenin kıymetini, öğrendim.
Yorumlar
Yorum Gönder