İç Ses - 11

 Son zamanlarda gözümü nereye çevirsem belirgin  tatminsizliklerin tam ortasında kocaman yalnızlıklar parlıyor. Herkes bir huzursuzluk içinde savruluyor , kimse tam olarak sakinleşemiyor kimsenin ruhunda şöyle tatlı bir huzur yok. Kalamış’ta da kalmamış belki bazı anasonlu gecelerde niyet eden oluyordur gidip huzur almaya ama  hepsi çakırkeyifliğin verdiği hayalperestlikten fazlası değil.

   Aşklar ve aşıklar üzerine üzerine söylenmiş onca güzel sözü ruhuna kazır gibi okuyup ezber etmişler bile çoktan vazgeçmişler yeni dizelerden.

   Her taraf saygısızlıklarla serilmiş yataklardaki yasaklarla dolu, ilişkisine, eşine, hayata, taşa, toprağa saygı duymayanların ortasında öyle dıral dedenin düdüğü gibi kaldık iyi mi ?

   Kimsenin kimseyi merak etmeye tahammülü yok , inanması güç ama kimse kimsenin gerçekten nasıl olduğunu, ne hissettiğini  merak etmiyor. Birilerini merak etmeye kendi dışında başkaları için endişe duymaya tahammülü yok.

      Benim aklım yetmiyor, kal geliyor .

      Ben de böyle kendi kendime söyleniyorum.

      Susup susup şişmeyeyim diye mır mır söyleniyorum işte .

      Şifa niyetine üç beş laf-ı güzaf …