BİTECEK-MİŞ-

   Bitecekmiş …

  Geçecekmiş en sevdiklerim hep aynı şeyleri söylüyorlar ,şairler de, şarkılar da hep aynı şey, bitecek …

Nasıl güzeldir bilemezsiniz gözleri, sadece bana baksın istediğim gözleri vardı… Gözlerinin bir dili vardı öyle şairane şeyler söylemezdi ama onun gözlerini dinlemeyi severdim. Sabahları biraz şiş olurdu gözleri hani böyle küçük çocuklar bakar ya etraflarına bir şeyleri anlamlandırmaya çalışarak merakla … İşte öyle bakardı gözlerine bakmayı severdim. Ben o da bana bakıyor zannederdim oysa ..

   Başka bir adamdı herkesin aşkı kadar başka … O zamanlar bilmiyordum yanlışmış, olmamalıymış; ben onun her kusurunu aşkımın güvenli ve huzurlu yatağında yok sayıyormuşum …

   Çok seviyordum –dum- di li geçmiş zaman oldu mu ki? Hayır,  hala seviyorum sanırım, bazı akşamlar onu öldürmek istiyorum  onun yanında olduğunu bildiğim kadına dokunurken yanmayan bedenini yakmak istiyorum  nasıl diyorum nasıl olabilir neden ?

    Küçümsediğim anlamlandıramadığım kadınlar gibi evde oturuyorum saatlerce duvarlara bakıyorum kendimle konuşuyorum acı çekiyorum yaramı gösteremiyorum kimseye ama kanıyor işte hissediyorum.  Sanki ondan öncem hiç olmamış ben sadece onunlayken birisiymişim gibi gittiğinden beri kendimi bulamıyorum. Mimarlığım , arkadaşlığım, evlatlığım , kadınlığım , insanlığım hiçbir şeyim kalmadı . Bunu ne ara yaptı bana düşünüyorum, bulamıyorum .

    Bir sabah güzel bir yerdeydik  ben  ilk çayımı bitirmiştim bana ben gidiyorum dediğinde . Gidiyorum dedi o an çayın kaynar suyu kalbime aktı sanki nefesim durdu ama bir umut son bir gayretle nereye dedim gözlerine bakmadan ,sevmedin mi burayı ?  Komik değil mi, o da bitti dedi sana saygı duyuyorum ve seni üzmek istemiyorum … Yalan söylüyordu çünkü sağ elinin üstündeki yarayla oynuyordu yalan söylediği zamanlar yaptığı gibi yarasıyla oynuyordu , masadan kalktı arkasından baktım hareketsiz ve tepeden tırnağa yaralı  …

    Sonra araştırdım soruşturdum sanki son gücüyle düşman üzerine koşan kahraman bir asker gibi son gücümle o kadını aradım,aradım,aradım . Biliyordum onu başka bir kadına dokunurken göreceğimi biliyordum ama görmeden tam anlamıyla vazgeçemeyecektim … Bir öğleden sonra birlikte gittiğimiz bir kahveden çıkarken onu öptü beni öptüğü gibi bana dokunduğu gibi…

    Üzerinden ne kadar zaman  geçti bilmiyorum o gitti ben aynılığıma yalnızlığıma kadınlığıma ağlar kaldım … Ben onu ne zaman bu kadar kendim yapmıştım, ona nasıl bütün ruhumu bağışlamıştım neden kendimi onun mutluluğuna adamıştım ve neden o gittiğinde onu içimden gönderememiştim.

Onun için kavgalar etmiştim kapımızı kapattığımızda arkada dışarda kalan her şeyi yok saymıştım ben ,geçmişimi yok saymıştım dostlarımı bile yol arkadaşlarımı bile kapımın arkasında bırakmıştım.  Biz olduk sanmıştım benden çoktan vazgeçmiştim; belki de o yüzden o alıp götürünce bizi geriye bir ben kalmadı.

……

Söylediklerine göre

Zaman geçecekmiş  ,

ben yine kahkahalar atabilecekmişim , 

nefes alabilecekmişim …

ecekmiş ,

gidecekmiş

bitecekmiş

ecekmişim,

sevecekmişim

gülecekmişim

miş,

miş

miş …